System ECTS (The European Credit Transfer System) powstał z inicjatywy Komisji Europejskiej w celu umożliwienia i ułatwienia współpracy między uczelniami krajów członkowskich Unii Europejskiej, krajów-członków Europejskiego Zrzeszenia Wolnego Handlu (EFTA) i krajów z Unią stowarzyszonych oraz ustalenia zasad regulujących uznawanie okresów studiów odbytych poza uczelnią macierzystą. Zasady te dotyczą przede wszystkim:

ECTS pozwala w sposób prosty i przejrzysty określić zasady odbywania studiów za granicą wymagania konieczne do ich zaliczenia. System daje możliwość porównania programów nauczania, a także ułatwia formalny transfer osiągnięć studenta w nauce z jednej instytucji do drugiej. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu punktów ECTS oraz wspólnej skali ocen.

Są to wartości liczbowe przyporządkowane poszczególnym przedmiotom określające nakład pracy studenta (wykłady, ćwiczenia, seminaria itp., praca własna w domu, bibliotece), którą winien wykonać, aby uzyskać zaliczenie poszczególnych przedmiotów. Każda wartość odzwierciedla ilość pracy koniecznej do zaliczenia pojedynczego przedmiotu w stosunku do całkowitej ilości pracy wymaganej do zaliczenia pełnego roku studiów na danym wydziale. Nakładowi pracy wymaganemu do zaliczenia semestru przyporządkowano 30 punktów i odpowiednio 60 punktów do zaliczenia roku studiów. Punkty kredytowe określają więc względny a nie bezwzględny nakład pracy studenta potrzebny do zaliczenia danego przedmiotu.
Uzyskanie przez studenta odpowiedniej ilości punktów kredytowych daje podstawę do zaliczenia semestru (roku) studiów.
Instytucje stosujące punkty kredytowe mają swobodę w przydzielaniu ich poszczególnym przedmiotom z danego semestru (roku) studiów. Praktyki zawodowe oraz przedmioty fakultatywne są punktowane, jeśli stanowią integralną część programu danych studiów.

Studenci odbywają studia w uczelni partnerskiej na podstawie wcześniejszego porozumienia. Porozumienie między uczelnią macierzystą a partnerską powinno określić okres pobytu oraz wykaz przedmiotów realizowanych w tym czasie przez studenta. Za zaliczone pomyślnie przedmioty student otrzymuje stopnie oraz odpowiednią ilość punktów kredytowych przyznanych zgodnie ze skalą ocen stosowaną w danej uczelni, a także – jeśli to możliwe – w skali ocen ECTS. Połączenie punktów i ocen ECTS daje zarówno ilościowy jak i jakościowy obraz pracy studenta w uczelni przyjmującej. Po powrocie do macierzystej uczelni zaliczone przedmioty i uzyskane za nie punkty będą w pełni uznane i wpisane do indeksu (rejestru) studenta na podstawie wykazu zaliczeń. Wszystkie strony powinny otrzymać podpisaną kopię wykazu zaliczeń. Student – po powrocie – kontynuuje studia w uczelni macierzystej nie tracąc ciągłości studiów.
Studenci są zwolnieni z opłat za naukę w uczelni przyjmującej. Na czas studiów za granicą nie wolno studentom wstrzymywać wypłat stypendiów, które im przysługują (naukowe, socjalne, fundowane).
Okres wymiany powinien wynosić od trzech miesięcy do jednego roku. W wymianie mogą uczestniczyć studenci, którzy zaliczyli pierwszy rok studiów.