Sobota, 22.03.2025, g. 18:00
Sala Koncertowa AMFN, ul. Gdańska 20
Wstęp wolny, liczba miejsc ograniczona
Wystąpią:
Orkiestra Projektowa AMFN w Bydgoszczy
Domini Radoń, Michał Krawczun dyrygenci
Dawid Nowak saksofon sopranowy
Dorota Nowak sopran
Anna Ryznar mezzosopran
Mikołaj Sarad saksofon altowy
Jakub Adamczyk skrzypce barytonowe
Tomasz Kłeczek fortepian
Wojciech Acalski fortepian
w programie:
Dominik Radoń – Crepusculum; Destiny
Barbara Michalec – O Captain! My Captain!
Michał Krawczun – I koncert fortepianowy
Mateusz Wiśniewski – Impresja
______________
Dominik Radoń – „Crepusculum”
„Crepusculum” (łac. „Półmrok”) na saksofon sopranowy, skrzypce barytonowe i orkiestrę kameralną to kompozycja inspirowana konfliktem cienia i światła – księżyca i słońca. Dwoje solistów symbolizuje te dwa ciała niebieskie, a ich muzyczny dialog staje się dyskusją o dominacji: kto jest ważniejszy, kto przetrwa, kto króluje? Światło i słońce są tu metaforą jasności i racjonalności, podczas gdy księżyc reprezentuje tajemnicę i nieznane. Orkiestra nie pełni jedynie roli tła, lecz staje się pełnoprawnym uczestnikiem tego sporu, czasem wspierając solistów, a czasem przejmując inicjatywę.
Dominik Radoń jest studentem III roku studiów licencjackich w klasie kompozycji dra hab. Michała Dobrzyńskiego, profesora uczelni w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, oraz II roku studiów magisterskich w klasach dyrygentury chóralnej dra hab. Marcelego Kolaski i prof. dra hab. Adama Korzeniowskiego w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.
Dominik Radoń – „Destiny” „Destiny” to kompozycja fusion, łącząca elementy jazzu i funku, napisana na combo jazzowe i orkiestrę symfoniczną. Otwierający i zamykający utwór motyw rytmiczno-melodyczny, oparty na trzech identycznych dźwiękach, nawiązuje do słynnego „motywu losu” z V Symfonii Beethovena. W zgodzie ze stylistyką muzyki rozrywkowej w utworze pojawiają się również improwizowane solówki.
Barbara Michalec – „O Captain! My Captain!” „O Captain! My Captain!” na zespół kameralny z elementami dramatu muzycznego to kompozycja dyplomowa Barbary Michalec, napisana podczas studiów licencjackich na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w klasie kompozycji dr Szymona Godziemba-Trytka.
Utwór powstał do słów amerykańskiego dramatu filmowego „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” (1989). Dwa głosy solowe ukazują przeciwstawne postawy – konserwatywnych nauczycieli i liberalnych uczniów. Kameralny zespół podkreśla emocjonalność dzieła poprzez ekspresję, barwę nawiązującą do tekstu, subtelną kameralizację brzmienia oraz odniesienia do stylistyki jazzowej. Obecnie Barbara Michalec kontynuuje studia magisterskie na kierunku kompozycja w specjalności filmowo-teatralnej w klasie prof. dr hab. Piotra Salabera.
Michał Krawczun- student pierwszego roku drugiego stopnia dyrygentury symfoniczno-operowej w klasie profesora uczelni dr. hab. Michała Dworzyńskiego oraz student drugiego roku studiów licencjackich w klasie profesora uczelni dr. hab. Michała Dobrzyńskiego. I Koncert Fortepianowy Kompozycja powstała 26 czerwca 2023 roku, inspirowana nocnym natchnieniem oraz zamiłowaniem do orkiestry. Kluczowym momentem była frustracja po nieudanym egzaminie, gdy podczas ćwiczeń w domu rodzinnym uderzenie w klawiaturę fortepianu zainspirowało pierwsze wejście instrumentu. Rok później koncert ukończono i zaprezentowano na egzaminie, uzyskując bardzo dobrą ocenę. Część I – Allegro con agitazione rozpoczyna się dwoma mocnymi akordami i agresywną narracją, przeplataną eterycznymi brzmieniami dzwonków i subtelnością fortepianu. Intermezzo to magiczny przerywnik w tempie Lento, zaczynający się mocnym akordem. Orkiestra cichnie, pozostawiając fortepian w delikatnej solowej narracji. Część II – Grave malinconico, inspirowana Bartókiem, tworzy tajemniczy nastrój smyczkowymi smugami i subtelną melodią fortepianu. Chorał dętych instrumentów wnosi spokój i wytchnienie. Finał – Allegro con fuoco to dynamiczna, burzliwa część, pełna napięcia i monumentalnego tutti orkiestry, prowadząca do triumfalnego zakończenia. Koncert łączy kontrasty – dramatyzm i subtelność, intensywność i liryzm, tworząc bogaty, niemal filmowy pejzaż dźwiękowy.
Impresja na małą orkiestrę symfoniczną
Mateusz Wiśniewski – IV rok kompozycji w klasie dr Łukasza Godyli
Impresja jest rodzajem interludium o swobodnej budowie, w którym swobodnie przeplatają się wątki. Dwa kontrastujące tematy, przerywane akcentami instrumentów dętych, tworzą trzy etapy rozwoju narracji, w których dominują brzmienia rożnych grup instrumentów, wykorzystujących odmienne rodzaje artykulacji. Utwór nawiązuje do formy repryzowej, lecz dość swobodny układ epizodów przywodzi na myśl fantazję. Interludium jest inspirowane zachodem słońca oraz refleksami jego promieni odbitymi na tafli jeziora – krajobrazem, w którym dominują coraz to ciemniejsze barwy.
