w.michniewski@amfn.pl
Dyrygent i kompozytor, urodzony w 1947 roku w Łodzi. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie – dyrygenturę pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego (dyplom z wyróżnieniem), teorię muzyki (również dyplom z wyróżnieniem) oraz kompozycję u Andrzeja Dobrowolskiego. W latach siedemdziesiątych wraz z z Krzysztofem Knittlem i Elżbietą Sikorą utworzył grupę kompozytorską KEW. Jego utwór Szeptet na 2 soprany, 2 mezzosoprany, 2 alty i kulturystę (1973) zdobył w 1975 nagrodę włoskiego Radia i Telewizji „Premio RAI”. W 1974 zdobył wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach, w 1977 – I nagrodę i Złoty Medal na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Guido Cantellego w mediolańskim Teatro alla Scalla, w 1978 – brązowy medal na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Ernesta Ansermeta w Genewie.
W latach 1973-78 związany był z Filharmonią Narodową, początkowo jako dyrygent-asystent, od 1976 jako etatowy dyrygent. Od roku 1979 do 1981 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi, pełniąc równocześnie (do 1983) funkcję kierownika muzycznego sceny współczesnej w Warszawskiej Operze Kameralnej. Następnie (1984-87) był etatowym stałym dyrygentem gościnnym Polskiej Orkiestry Kameralnej, pełniąc ważną rolę w jej transformacji w znaną dziś Sinfonię Varsovię, a od 1987 do 1991 stał na czele Filharmonii Poznańskiej jako jej dyrektor naczelny i artystyczny.
Po 1991 Wojciech Michniewski zdecydował nie przyjmować żadnej propozycji stałej współpracy i dyryguje wyłącznie gościnnie. Jest dyrygentem bardzo wszechstronnym, prowadzi zarówno koncerty symfoniczne, jak i spektakle operowe, a obok repertuaru klasycznego jest szczególnie ceniony za interpretacje muzyki współczesnej. W 1975 otrzymał „Orfeusza” – nagrodę krytyki za najlepsze wykonanie polskiego utworu na „Warszawskiej Jesieni” (Psychodrama Tadeusza Bairda), w 1987 – nagrodę krytyki na Musikbiennale Berlin. Nadal chętnie współpracuje z czołowymi polskimi zespołami – Filharmonią Narodową, Sinfonią Varsovią, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Pozostaje w bliskim związku z warszawskim Teatrem Wielkim – Operą Narodową, gdzie między innymi przygotował muzycznie prapremiery oper Elżbiety Sikory (Wyrywacz serc, 1995), Roxanny Panufnik (The Music Programme, 2000), Pawła Mykietyna (Ignorant i szaleniec, 2001), wznowienie opery Rossiniego Tankred oraz przedstawienia z cyklu „Terytoria”: Curlew River Benjamina Brittena, Zapiski tego, który zniknął Leosa Janačka, Sonety Szekspira Pawła Mykietyna, Zagłada domu Usherów Philipa Glassa, Ofelie Henrika Helsteniusa, prawykonania Fedry Dobromiły Jaskot i baletu Alpha Kryonia XE Aleksandry Gryki, spektakl baletowy „I przejdą deszcze” do muzyki Henryka Mikołaja Góreckiego. W operowych teatrach poza Warszawą był w ostatnich latach kierownikiem muzycznym polskiego prawykonania opery Matka czarnoskrzydłych snów Hanny Kulenty (w Operze Wrocławskiej) oraz światowych prapremier oper Kochankowie z klasztoru Valdemosa Marty Ptaszyńskiej (w łódzkim Teatrze Wielkim) oraz w Sali UNESCO w Paryżu z zespołem Opery Bałtyckiej w Gdańsku, z którą obecnie systematycznie współpracuje, Elżbiety Sikory Madame Curie – pierwszą produkcję z planowanego cyklu „Opera Gedanensis” obejmującego prawykonania nowych polskich oper zamówionych przez ten teatr. W roku 2013 ważnymi wydarzeniami stały się dyrygowane przez niego światowe prawykonanie opery Pawła Szymańskiego Qudsja Sacher w Teatrze Wielkim w Warszawie w reżyserii Eimuntasa Nekrošiusa oraz premiera Króla Ubu Pendereckiego w Operze Bałtyckiej w reżyserii Janusza Wiśniewskiego.
Dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W 1996 wyróżniony został nagrodą „Fryderyka” za płytę z muzyką Witolda Lutosławskiego, nagraną z Krzysztofem Jakowiczem i orkiestrą Sinfonia Varsovia. W 1999 tę samą nagrodę otrzymała inna jego płyta – galowy koncert Rossiniego z Ewą Podleś, zaś w 2004 nominację do „Fryderyka” uzyskała kolejna płyta, tym razem z interpretacjami muzyki Mieczysława Karłowicza i Wojciecha Kilara. W 2013 nagranie DVD „Madame Curie” otrzymało nagrodę „Orfeusza” przyznawaną przez francuską Académie du Disque Lyrique (Prix Charles Münch – L’Orphée du Prestige Lyrique de L’europe).
Koncertował we wszystkich niemal krajach Europy, w Azji, Ameryce Północnej i Południowej. Brał udział w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych. W 2005 roku został uhonorowany jubileuszową Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich „za wieloletnie i kreatywne towarzyszenie polskiej muzyce współczesnej” oraz odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.
